Tijdelijke terugkeer

Morgen is de dag daar om tijdelijk terug te keren naar Nijmegen. Een dubbel gevoel. Enerzijds heb ik er heel veel zin in, om mijn familie en vrienden weer te zien en niks is zo’n fijne maand om dat in te doen als in december, maar anderzijds voelt het ook een beetje als falen. En ook al kan ik tientallen redenen bedenken waarom dit niet zo is, het gevoel kan ik niet helemaal los laten.

Maar goed. Voordat ik tijdelijk afscheid van jullie neem wil ik natuurlijk nog wel even mijn laatste avonturen met jullie delen. Vanaf Keulen ben ik doorgereisd naar Frankfurt om een goede duiste vriend van mij op te zoeken Anselm. Een beetje een impulsieve daad, want hij woont in Hamburg, maar was nu aan het touren met de band Tönbandgerat, waar hij de techniek op het podium voor regelt tijdens de show. Op vrijdag meldde hij dat hij die dag erna in Frankfurt was en ik dacht waarom ook niet. Dus ik heb mijn spullen bij elkaar geraapt en ben die dag daarna naar Frankfurt vertrokken. Als VIP mocht ik de show beleven, backstage en op het podium tijdens de show. Dat is nog eens een andere manier om een concert te beleven!

Na de nodige tijd te hebben doorgebracht tussen de wolkenkrabbers in Frankfurt, het financiële hart van Duitsland was het tijd om de reis voort te zetten naar Dortmund. De stad met de grootste kerstboom van Europa. Maar liefst opgebouwd uit 1700 kleinere kerstbomen en 45 meter hoog.
In Dortmund was ik Jörn opzoeken, wederom een vriend die ik tegen ben gekomen op de fiets en hij had voor mij een goede fiets geregeld! Zo zijn we samen op de fiets Dortmund gaan verkennen en op een bepaald moment wilde ik een bocht nemen, waar een paar bladeren in lagen en gleed toch zo de fiets onder me weg. Om nou te zeggen dat ik na een maand zonder fiets het helemaal verleerd ben lijkt me ook overdreven, maar het was toch wel zeer frapant dat ik daar als ervaren fietser opeens op de grond lag. Met een blauwe vinger als aandenken word ik hier toch pijnlijk vaak aan herinnerd.

Hierna was het tijd om voet te zetten op scandinavich grondgebied. Ik ben in één keer van Dortmund naar Götenborg gereisd en had hierbij een 3 uur overstap in Kopenhagen. De perfecte gelegenheid om deze stad eens even te bekijken. Maar goed, ik had een relatief zware rugzak bij me die ik niet de hele tijd mee wilde zeulen. Dus ik had besloten om even langs het toeristenbureau te gaan voor wat informatie en ik dacht wellicht kan ik daar wel even mijn tas achterlaten. Dat kon helaas niet, maar in Kopenhagen hebben ze een systeem waarbij je op 50 locaties door de stad je tas kan achterlaten. Met een app kun je zien op hoeveel meter afstand een locatie is, dan kies je iets uit en als je besluit ja, ik kom mijn tas afgeven, dan krijg je het adres van de locatie. Mijn locatie bleek een hotel te zijn. Ik loop daar naartoe en kom daaraan. Blijkt dat je een creditcard nodig hebt daarvoor, dat heb ik niet dus die vent zegt weet je wat, je kan die tas hier wel gratis achterlaten. Dus ik dacht nou dat is vriendelijk, dank je wel. Vervolgens zegt hij, ´you are dutch right?´. Ik bevestigde dat en vermeldde dat ik weet dat ik een sterk accent heb. Toen zei die dat, dat wel mee viel, maar dat die het herkende van zijn Nederlandse collega en daarna sprak hij de volgende onvergetelijke woorden. ´But all the dutch people like to cycle right?, so here you have a key of a bycicle from the hotel, you can take it'. Nou, ik wist niet wat me overkwam. Kon ik en gratis mijn tas daar achterlaten en gratis door Kopenhagen heen fietsen. In drie uur op de fiets kan je toch behoorlijk wat zien van een stad. Ik was aangenaam verrast door deze grote mate van vriendelijkheid en fietste de hele ochtend met een glimlach van oor tot oor door een zonovergoten Kopenhagen.

Toen kwam ik aan in Götenborg. Hier heb ik mijn oude huisgnootje Laura opgezocht, die daar voor een aantal maanden stage loopt. Laura woont bij een hospita, een dame van rond de 70. Op zaterdagochtend moest Laura al heel vroeg de deur uit om te helpen bij een voetbaltoernooi en we hadden afgesproken dat ik daar later zelfstandig heen zou gaan om te komen kijken wanneer zij moest spelen.
Ergens halverwege de ochtend liep ik de trap op naar de keuken om een kopje koffie te zetten. Ik nodigde Margaretha uit om een kopje koffie mee te drinken en ik heb de keukentafel de rest van de dag niet meer verlaten. We zijn in gesprek geraakt en iedere keer dat ik op de klok keek was er weer een uur voorbij. Dat vind ik toch wel iets heel bijzonders. Dat je soms mensen ontmoet die je heel erg kunnen inspireren en dat je vooral de tijd hebt om zoiets te laten gebeuren. Geinspireerd en boordevol goede ideeen heb ik nog een paar leuke dagen in Götenborg gehad. Genoten van de prachtige omgeving, want Zweden is echt prachtig.

Afsluitend ben ik afgereisd naar Stockholm om daar samen met Calle wat tijd door te brengen en me rond te laten leiden in de Zweedse manier van leven. Stochholm is een prachtige stad en ik kan niet anders zeggen dan dat ik alleen maar heb genoten. Maar aan al het leuks komt een eind en Nederland roept, want maandag moeten we gewoon weer aan de arbeid.

Ook al ben ik voor een paar weken in Nederland, dit avontuur voelt nog niet als een afgesloten hoofdstuk en ik zit nog vol van ideeen en dingen die ik wil doen. Hoe dit zich precies gaat vormen en welke avonturen het leven voor mij in petto heeft weet ik natuurlijk nog niet precies, maar wat ik wel weet is dat ik half a eind januari weer verder ga om dit te onderzoeken. En om toch een tipje van de sluier te geven. Ik zit eraan te denken om naar het zuiden te vliegen en dan naar mijn fiets terug te lopen.

Mocht je beniewd zijn hoe dit gaat lopen dan kunnen jullie me weer volgen in januari. Dan wil ik graag nog even afsluiten met jullie te bedanken voor het actief volgen van deze blog en de vele leuke reacties. Ik vind het heel leuk om te zien dat zoveel mensen het lezen en het geeft ook energie voor het schrijven van nieuwe updates.

Dan rest mij niks anders meer te doen dan jullie een hele fijne decembermaand toe te wensen!
En tot in het nieuwe jaar.


PS: Nu ga ik toch nog een beetje vals spelen, want er staat dat ik in Stochkholm ben, maar eigenlijk ben ik in Keulen. Ik ben namelijk via Berlijn en Keulen terug gereisd en morgen vertrek ik hier vanuit Keulen naar Nijmegen. Waarom? Alleen maar omdat ik graag een extra vlaggetje op mijn blog wil.
Afsluitende wijsheid: Eerlijkheid duurt het langst.