On the road again

Inmiddels is het alweer even geleden dat ik achter mijn tablet ging zitten om een blog te schrijven over mijn avonturen. Na een korte uitstap is het toch echt de hoogste tijd om jullie op de hoogte te stellen van de huidige situatie. Op het moment ben ik in Letur, Spanje samen met Calle.

Ik zie jullie denken met Calle, wie is dit? En hoe komen jullie in Spanje terecht? Calle heb ik ontmoet in de wijngaard en daarna opgezocht in Zweden. Sindsdien hebben we elkaar nog een aantal keer gezien en nu zijn we als koppel op reis. Zo begin je een reis alleen en zo ben je met zijn tweeën.
Een vriend van Calle had ons deze plek aangeraden en zo zijn we hier terecht gekomen. Het is wederom een work-away, dus werken tegen kost en inwoning. Na deze korte introductie is het tijd om jullie mee te nemen in het avontuur.

Op 2 februari vertrok ik samen met Mia (mama) en Theo van huis. Zij wilden namelijk een weekje op vakantie en ik ging naar Spanje en zo kwamen ze op het idee om mij en Calle af te zetten op locatie. Dus zodoende vertrokken we met drie man sterk richting het vliegveld van Düsseldorf. In de middag gingen we de lucht in en rond half 6 kwamen we aan in een zonnig Allicante. Na bijna 2 uur te hebben gewacht voor een auto konden we eindelijk richting hotel. Die avond zijn we gezellig met zijn allen uit eten geweest en hebben we genoten van de laatste momenten in de bewoonde wereld, want die dag erna was het tijd om te vertrekken naar ons adres, een boerderij zonder elektriciteit, terug naar de basis..

Tegen de middag kwamen we aan in Letur, waar we met Luiz hadden afgesproken bij de boerderij van zijn ouders. Dit was in het dorp zelf. Samen met hem gingen we richting zijn boerderij. Dit was zo'n 15 minuten rijden over hobbelige wegen vanaf Letur, de route ging door uitgestrekte olijfgaarden, langs prachtige heuvels gevuld met naaldbomen en een rotsachtige omgeving. Droog zoals het binnenland van Spanje is. Tot we in de verte een boerderij zagen liggen, gebroken wit van steen, met een caravannetje ernaast, een grote moestuin, een schuur en een ezel. Dit zou ons huis zijn voor de komende weken.

En we vielen met onze neus in de boter, want er waren nog olijven te plukken. Dit is iets wat ik heel graag wilde doen, maar ik was in de veronderstelling dat deze pluk al geheel voorbij was. Maar niet dus. De eerste 4 dagen hebben we olijven geplukt! Maar hoe gaat dat nou in zijn werk? Dit wordt gedaan met hele grote netten, deze leg je aan weerszijde van de boom die je wilt plukken neer. Dit klinkt heel eenvoudig, maar valt toch vies tegen. De bomen staan op steppes, dus met afgrondjes ernaast en er zijn veel bramenstruiken. Wanneer de netten liggen komt de boer met een machine, een soort soort stok met een 8-vingerige kop, die vingers bewegen allemaal afzonderlijk van elkaar omhoog en omlaag en van links naar rechts. Op die manier worden de olijven uit de boom geslagen en vallen ze in de netten. Vroeger werd dit gedaan met een houten stok, met een ruitvormige kop. Dan moest je met brute kracht de olijven uit de boom slaan. Sommige boeren maken hier nog steeds gebruik van. De gevangen olijven verzamel je, je sorteert zoveel mogelijk takjes eruit en dan gaan ze in de zak om naar de persmolen te gaan. Zo doe je een paar honderd kilo op een dag.

Naast een paar uur per dag werken was er vooral ook tijd om te ontspannen. We boften ontzettend met het weer, super zonnig. En ook al was de temperatuur 14 graden, als je in de zon zat voelde het aan als een graad of 20. Maar dan de nachten, ten op zichte van de zeer zonnige dagen, brachten de nachten winterse temperaturen, variërend van -1 tot -6. Bepakt onder zo'n 5 dekens kwamen we de nachten goed door. Dan realiseer je toch wel even wat voor luxe het is om een verwarming in je huis te hebben. Iedere dag die voorbij ging werden we ook fitter en sterker en merk je dat je lichaam snel aan dit soort situaties went. Iedere avond koken op vuur, vroeg naar bed. Een groter contrast ten opzichte van mijn leventje in Nederland kon bijna niet.

Na ruim een week ging Luiz voor een aantal dagen naar Noord Spanje en bleven wij met zijn tweeën op de boerderij, samen met een ezel, 2 hondjes, 5 varkens en een aantal kippen. Dit was aan het begin wel even spannend, maar toen na 2 dagen alle dieren nog springlevend waren kregen we er wel vertrouwen in. Iedere ochtend gingen we met onze bijl op pad om omgehakte bomen van schors te ontdoen, nadat we de dieren hadden gevoederd om vervolgens de nieuwgeplante zaadjes water te geven. Kun je een beeld schetsen? Als echt boeren liepen we over de velden. Na 2,5 week daar te zijn geweest vonden wij het tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld. Want eerlijk is eerlijk, een beetje meer leven om ons heen vinden we toch wel belangrijk hebben we ons gerealiseerd. Dus na deze onvergetelijke weken waarin we volledig zijn ontstresst en fit zijn geworden gaan wij richting Bordeaux, terug naar de wijngaard om daar voor te bereiden voor de wandeltocht.

Maar eerst nog naar Bordeaux, daarvoor moeten we om 4 uur in de nacht opstaan om de bus van 5.45 te halen in het dorp, dat een uur wandelen verderop ligt. Dit avontuur is voor het volgende blog!;-)
Hieronder wat foto's om jullie een impressie te geven.