Saint Géraud

Toen ik mijn laatste update deed ging dit over mijn route langs de Atlantische Oceaan. Het schrijven van dit stuk heb ik grotendeels gedaaan in Agde, gelegen aan de Middelandse zee. Nieuwe zee, nieuwe avonturen.

Begin september kwam ik bij mijn tante in Saint Géraud aan. Zij woont in een prachtige Franse boerderij, met een fantastisch uitzicht op de omgeving. Waarbij je in de ochtend aan de oostzijde van het huis de zon op kan zien komen en aan de westzijde hem onder kan zien gaan. Prachtige sterrenhemels en in het oosten het uitzicht op het plaatsje Duras, waar ze besloten hebben om rondom het Chateau een lichtshow te maken, dus die zie je gedurende de avond variëren in allerlei kleuren. Afschuwelijk.

Hier heb ik een aantal dagen doorgebracht. Fijn was het om weer wat tijd door te brengen met familie. Tussen al het tafelen door werd er ook nog wat gewerkt rondom het huis. We hebben flink met hout gesjouwd, vijgen geplukt en dat soort zaken.

Bij het erf van mijn tante hoort ook een stuk bos, dus terwijl wij gingen hout sjouwen kwamen we een fantastisch paddenstoel tegen! Eentje die in tegenstelling tot veel anderen niet was uitgedroogd. Deze hebben we mee naar huis genomen om te onderzoeken. Na wat onderzoek waren wij ervan overtuigd dat het een Bolet au pied rouge was. Een prachtige paddenstoel, geel van binnen en zodra je deze doorsnijdt komt er een inktblauwe kleur vrij. Hup die ging het eten in. De paddenstoel was heerlijk. Later die avond kreeg ik wat last van hoofdpijn en begon mijn buik te rommelen. Dus ik dacht, wat gek. Maar vroeg naar bed, dan zou het wel overgaan. Ik lag in mijn bed en was toch wel heel misselijk, dus ik toch maar een emmer gehaald. Ik was nog niet terug bij mijn bed of alles kwam eruit, echt dood en dood ziek. Dus wij nog samen in overleg, het zal de paddenstoel toch niet zijn? Nee, dat kon echt niet, het moest een toevalstreffer zijn. Nog geen half uur later, ook mij tante. Zo ging het voor 5 uur door.
De dag erna toch maar weer gaan onderzoeken. Zouden we hem dan toch verwisseld hebben met de Satansboleet? Wat blijkt, de giftige soort wordt direct blauw als je hem door snijdt en de niet giftige pas na 30 seconde tot een minuut. Wij hebben nog naar die paddenstoel staan staren omdat we dat blauw zo prachtig vonden. Daar kan je achteraf wel om lachen. Het was een echte wolf in schaapskleren. Alle uiterlijke kenmerken wezen op een Bolet au pied rouge, maar het bleek toch een Bolet de Satan te zijn.

Het is gelukt! 24 september ga ik wijn plukken bij Chateau Brandeau. Een biologische wijnboer 50 kilometer ten oosten van Bordeaux. Dit is met de hand plukken(vendange a la main) samen met 15 andere internationale personen. Hier kijk ik erg naar uit! Hierdoor nog een aantal weken om te vullen. Daarom besloten om een uitstapje te doen naar de Mediterraanse zee. Er loopt een route via Bordeaux, Toulouse, Agde. De route langs de Canal du Midi. Dus dat leek mij ideaal.

Een dag na mijn vertrek was ook voor mij het onvermijdbare lot daar. Een dag fietsen in de regen. Toen ik opstond was er nog niks aan de hand, maar een kwartiertje later startte het met regenen en dit hield niet op voor het einde van de middag. Dus de tent nat ingepakt, die zou wel weer drogen en hup op de fiets richting Agen.

Na een tijdje hoorde ik een raar geluid en had het idee dat het fietsen zwaarder ging. Putain! Een lekke band. Een gaatje in de kleine band van het karretje, waarvoor ik geen reserve binnenband had mee genomen. Dan maar plakken in de regen. 20 minuten later zat ik weer op de fiets. En ja hoor, na 10 minuten weer de band lek. Bleek dat ik iets scherps had gemist in mijn buitenbandje, dus weer een gaatje. Ik weer op de fiets en nog geen 20 min later weer die band leeg. Ik dacht dat ik gek werd,Maar goed, positief blijven denken. Dus ik wederom alles eraf gehaald in de regen en even later zat ik weer op de fiets. In totaal heb ik wel 5x het bandje eraf gehaald en had in 3,5 uur misschien 7 kilometer gefietst. Kortom, ik was er klaar mee. Na die 5de keer heeft die het vrij lang gehouden en kon ik in ieder geval naar het volgende dorp. Tot overmaat van ramp was ook nog mijn telefoon leeg, in een gebied waar nauwelijks campings te vinden zijn. Dus ik sprak een koppel aan die Brits bleken te zijn en ben hen gevolgd naar de camping. Aangekomen op de camping was wederom mijn bandje leeg..
De dag erna heb ik mijn bandje laten repareren en kon ik er weer tegenaan!

Mijn koers vervolgde in de richting van Agen, Toulouse en Carcasonne. Tot aan Toulouse was de weg prima, veelal asfalt langs het kanaal. Zo'n 30 kilometer onder Toulouse veranderde het parcours in off road. Ik was hiervoor gewaarschuwd en dacht dat het wel mee zou vallen. Dit viel absoluut niet mee! Ik denk wel 150 kilometer over bospad met uitstekende boomwortels en stenen, met natuurlijk af en toe wel betere stukken. Met vlagen heb ik hier heel erg van genoten, maar na een dag hobbelen is het ook wel weer mooi geweest. Je kan je voorstellen dat ik erg blij was dat ik net daarvoor mijn bandje had gerepareerd.

En daar was Carcassone! Een prachtige stad, waarvan ik in de veronderstelling was dat het alleen een titel van een bordspel was. Op de route hier naartoe kwam ik Fabien tegen. Een Fransman op de fiets. Samen hebben we in de avond biertjes gedronken en het kasteel bezocht. Ik had wat behoefte aan gezelligheid. Toen ik later die avond terug kwam bij de camping bleek alles op slot te zitten. De camping werd afgesloten om 11 uur, dus moest ik over het hek heen klimmen om bij mijn tent te komen. Zo eindigde de avond ook nog in een klein avontuurtje.

Een dag of 2 later arriveerde ik in Agde aan de Mediterraamse zee. Hier heb ik langs de rivier een tijdje een boek zitten lezen en van het zonnetje genoten. Na een uurtje of 2 kwam daar Pierre aan, die zich afvroeg of alles oké was aangezien ik daar nog steeds zat met al mijn spullen. Alles was oké en vervolgens hebben we in half Frans, half Engels nog even zitten kletsen. Opeens haalde hij een zak tevoorschijn, dus ik dacht wat zou er nu gebeuren. Had hij net op de markt verse oesters gekocht. Deze opende hij ter plekke met zijn Zwitserse zakmes en zo werd ik geheel onverwachts verwend met deze lekkernij. Hij heeft me 3 van zijn 5 oesters gegeven. Ik was helemaal verrast door dit genereuze gebaar en zou Pierre dan ook niet snel vergeten. Dit gaf de zonsondergang nog een extra glansrijk randje.

Ik ben 2 nachten in Agde gebleven. Na een nacht op de camping te hebben geslapen, heb ik de 2de nacht gebruik gemaakt van een 'warm shower'. Dat is een netwerk door fietsers voor fietsers waar je gratis bij mensen kan slapen en gebruik kan maken van hen gastvrijheid. Zo ontmoette ik Dimitri. Hij woont in een prachtig appartementje en doet sinds November aan 'dumpsterdiving'. Door grote supermarkten en ander soort ketens wordt altijd een hoop weggegooid en het idee is om in het afval op zoek te gaan naar eten wat nog goed is. Hij ging dat die avond doen en ik was wel nieuwsgierig, dus ben mee gegaan. Er ging wederom een wereld voor me open. Echt zoveel dingen die we hebben gevonden; paprika's, broden, verse salades, vlees, thee, blimi's, sandwiches. De vondst vulde de hele tafel in zijn appartement. Uiteraard eet je alleen de dingen waarvan het plastic nog intact is. Ik was echt onder de indruk van de hoeveelheid! Bij de Lidle was het zelfs zo dat er al iemand stond te wachten tot het afval werd weggegooid. Ik wist niet wat me overkwam. Ergens vind ik het wel goed dat op deze manier het eten nog genuttigd wordt en dat mensen een keuze maken om op die manier goedkoop te leven. Het was weer een interessante belevenis.

Hierna heb ik mijn tocht vervolgd naar Sete, waar ik besloot om op een camping te gaan staan.Bovenop een berg. Niet mijn beste keuze zover. Ik was ook de enige op die camping, maar het was gecombineerd met een hostel. Hier ook 2 dagen gezeten om echt even van de Mediterraanse zee te genieten. Daar heb ik eindelijk mossels gegeten en hoe. Moule a la Roquefort. Veel Franser en ongezonder kon je het niet hebben, maar ik vond het heerlijk!

Uitgerust en wel was het weer tijd om richting het binnenland te trekken. Aangezien ik geen zin had om nog een keer dat hele stuk off road te rijden en ik qua tijd dat ook niet ging halen besloot ik om weer een stuk met de trein te doen. Van Sete naar Toulouse was mijn plan. Helaas, trein vol. Geen plek meer voor de fiets. Toen ben ik toch maar een stuk gaan fietsen. Onderweg kwam ik opeens een gigantische groep fietsers tegen. Ik dacht wat zullen we nou krijgen. Dus ik ben het maar even gaan vragen. Bleek het een groep van 40 Fransen te zijn die van Nice naar Spanje aan het fietsen waren. En als ik wilde kon ik wel een stukje mee, ze gingen in de richting van Narbonne en daar kon ik dan de trein pakken. Ik zag er de lol wel van in en ben met ze meegegaan. Hilarisch met 40 man op de fiets. We veroorzaakten kleine opstoppingen in dorpjes en stopten om de haverklap, maar het had wel iets. De volgende dag hebben 2 mannen van de groep me zelfs nog op het station van Narbonne afgezet en hebben ze me geholpen met een ticket. Heel erg aardig! Die dag ben ik van Narbonne naar Agen gereisd.

Gisteren ben ik weer terug gekeerd in Saint Geraud, bij mijn tante. Hier ga ik nog even genieten van een paar dagen rust. Want het volgende avontuur staat voor de deur. Zaterdag ga ik beginnen bij de wijngaard, Chateau Brandeau!