De eerste etappe

Inmiddels ben ik 1,5 week onderweg en heb ik al de nodig avonturen meegemaakt. In 5 dagen ben ik van Nijmegen naar de Ardennen gefietst en sinds zaterdag ben ik hier aan het genieten van een welverdiende pauze. Al lijkt het alweer een eeuwigheid geleden, toch even de hoogtepuntjes van het fietsen. Na een overnachting in Ohe en Laak, waar de gastvrijheid groot was. Kopjes koffie, aardbeien en de nodige bezorgdheid werd het tijd om koers te zetten richting Maastricht em de grens over te steken naar België. In Maastricht werd ik geconfronteerd met de eerste echte klim. De st Pietersberg zat namelijk op mijn route. Dit heb ik geweten, met 30 graden Celsius en vrij ongetrainde benen de berg op. Toen ik boven kwam heb ik me letterlijk te aarde gestort en na 10 min heb ik toch nog van het prachtige uitzicht kunnen genieten.

Tijd om over te stappen op de internationale Maasroute. Die dag heb ik verder gefietst naar Luik waar ik nodgedwongen in een hostel heb geslapen wegens gebrek aan kampeer mogelijkheden. Ik was duidelijk niet de enige met dit probleem, want die avond heb ik wel 14 fietsers binnen zien druppelen. Hier een leuke ontmoeting gehad met de Taiwanese Lilian en lekker samen gegeten. Die dag erna ben ik verder gefietst naar Haux in de buurt van Dinant. De omgeving rond de Maas werd steeds fraaier en als klein hoogtepunt heb ik een meeuw een paling uit de Maas zien vissen. Deze dag verliep heel soepel tot ik op het eind verkeerd reed en opeens in een smal bospaadje zat vol boomwortels. Omkeren was geen optie dus schuddend en wel hoopte ik dat had beter zou worden en opeens zat ik in een wijngaard en reed ik illegaal mijn camping op. Maar de camping was in ieder geval gevonden. Hier hele leuke ontmoetingen gehad met mijn beide buren, ook trekkers op de fiets. Mijn eerste duik in de Maas en een lekker speciaal biertje. Kortom het goede leven.
De dag hierna vertrok ik samen met mijn buurman, een Vlaamse kunstschilder uit Gent. Het was leuk met iemand samen te fietsen en in de middag lekker op het gemak te lunchen. Hij heeft mij wel geholpen echt te onthaasten. Ik had me geen betere dag kunnnen wensen, want ik liep tegen mijn eerste obstakels aan met mijn karretje. Dan is het heel fijn als iemand een helpende hand kan bieden. Een bepaalde deel van deze route was off road door het bos. Waarbij ik heel blij was dat ik een mountainbike had. Mijn eerste valpartij was een feit. Na de zoveelste heuvel met uitstekende stenen gingen het mis. Kon ik niet op tijd los klikken en viel ik tragisch langzaam op de grond. Ik ben lang niet zo blij geweest om asfalt te zien.

Later die dag kwam ik aan in de Ardennen. Een leuk weerzien met Bruno, Pim, Daan en Thomas en tijd om even te rusten. Want na 400 kilometer op de fiets kon mijn lichaam ook wel wat rust gebruiken. Dus deze dagen van allerlei leuke dingen gedaan, kanoën, bbq'en, alles behalve fietsen. Op maandag kwam ik uit de douche en stond Bruno opeens voor mijn neus en liepen we terug naar de tent, maar via een andere route dan normaal wat ik vreemd vond. Opeens zwaaide Bruno naar mensen en na een aantal seconden kwam het besef die ken ik. Het waren Britt, Janna, Jouke, Kyllian, Shannon en Dana. Ik wist niet wat me overkwam. Hadden ze deze verassing op touw gezet. De gekken. Toen moest ik natuurlijk nog naar langer blijven. Echt een paar super leuke dagen gehad. Die had ik echt niet zien aankomen.

Op woensdag vertrokkem ze en was het tijd om mijn focus weer op het fietsente zetten en een nieuwe route uit te stippelen. Ik heb besloten om de maasroute te volgen tot aan Langres om daarna over te stappen op de Euro Velo 6 naar Nantes en dan via de kust verder te gaan naar Bordeaux. Eigenlijk wilde ik vandaag vertrekken, maar omdat er zoveel regen en onweer was heb ik er nog maar een dagje aanngeplakt. Ik heb tenslotte geen haast. Morgen is het echt weer tijd om op de fiets te stappen, want inmiddels heb ik meer rustdagen dan fiets dagen gehad;-) Op naar Bordeaux!